بار دگر شانزدهم آذر...

بار دیگر شانزدهم آذر فرارسید. می‌دانم جنبش دانشجویی رمقی برای به‌پاخواستن ندارد. کودتا کودتاست. فرقی نمی‌کند سال 32 باشد یا 88. می‌دانم کودتا رمق‌تان را گرفته است. می‌دانم که زندان‌ها پر است از فعالین دانشجویی و دادگاه‌ها پر است از پرونده‌های دانشجویان. می‌دانم هنوز داغ هم‌کلاسی‌هایتان را از یاد نبرده‌اید. می‌دانم هنوز هم سه قطره خون دانشگاه را گلگون کرده است. می‌دانم... هنوز زخم تازیانه دیکتاتوری بر تن‌تان هویداست... اما هنوز هم چشم امید آزادی به شماست... هنوز هم 16 آذر که می‌آید «در قلوبِ مردم شعله می‌افکند»... روزتان مبارک...