برای ما ایرانی ها دستشویی (یا توالت یا موال یا...) مکان مهمی است. امن ترین جای دنیاست. جایی که اسرار درونت را می توانی بدونی هیچ ترسی هویدا کنی. اشتباه نکنید. منظورم اسرار شکمی نیست...
مثل همیشه، اوایل مهر دانشگاه به طرز وحشتناکی شلوغ است. ورودی های جدید که هرسال بر تعدادشان افزوده می شود، با سردرگمی از این طرف به آن طرف تاب می خورند. یک عده هم مثل من اول مهر هرجا که باشند، خودشان را به دانشگاه می رسانند تا با رفقای قدیمی دیداری تازه کنند. خلاصه دانشگاه می شود «کلکته»!!!
بگذریم. در این روز خجسته در این مکان مقدس برای اولین بار در 6سال اخیر، در صف دسشویی هم ایستادم. از وقایع ما حصل انتظار هم بگذریم. وارد که شدم به عادت نیاکان در را شش قفله کردم تا خیالم راحت باشد... پشت در دستشویی به تخته سیاهی که اساتید شلخته بر روی آن می نویسند بی شباهت نبود. «مرگ بر دیکتاتور»، «مرگ بر (...)»، «ما بیشماریم» و ... از آن طرفی اش هم بود. «مرگ بر دیکتاتور مخملی»، «مرگ بر ضد ولایت فقیه»... حتی «راه قدس از کربلا می گذرد»! شعار های مذهبی هم دیده می شد: «مرگ بر اولی و دومی»، «خدا کند که بیاید!»... خلاصه هر چیزی که فکرش را بکنید نوشته بودند. فقط «سلطان غم، مادر» کم داشت... جالب تر از همه مناظرات مکتوب بود. حداقل سه نفر در طی یک مناظره مکتوب پشت در دستشویی سعی کرده بودند دو نفر دیگر را قانع کنند که «چرا در انتخابات احمدی نژاد رای آورد؟»(!!!)
بسیاری از شعارها همین امروز نوشته شده بود. حتی بعضی از جملات هنوز خشک نشده بودند... شاید ایران تنها کشوری باشد که آزادی بیان فقط در دستشویی های آن پیدا می شود...
درسته دوست من دسشویی مکانیه برای پرواز افکار
پاسخحذف